به نقل از «فارس»

«بدقولی» والدین با کودکان این بلاها را بر سرشان می‌آورد

تاریخ انتشار: ۱۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۳۷۲۸۲

گروه سلامت خبرگزاری فارس: سامان مدام بالا و پایین پریده و خطاب به پدرش می‌گوید:«اما تو قول داده بودی! اما پدر یادآور می‌شود حالا من یک چیزی گفتم!اما دفعه دیگه می‌خرم.

”این جمله‌ای است که احتمالاً شما نیز گاه به گاه از فرزندتان شنیده‌اید و با ناامیدی او روبه رو شده‌اید. قول دادن به کودک تاثیر مهمی بر رابطه بین والد و کودک دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از این رو، توجه به حرف‌هایی که به کودکان می‌زنیم و شفاف کردن انتظارات و خواسته‌ها اهمیت زیادی دارد.

چرا برخی از والدین قول می‌دهند، اما عمل نمی‌کنند؟

گاهی برای جلب همکاری کودک در لحظه و خلاصی از یک موقعیت دشوار، والدین قولی می‌دهند که نمی‌توانند به آن عمل کنند. در مواردی نیز، والدین اصلا به صحبت کودک گوش نمی‌دهند و فقط می‌گویند «باشه.»

بی‌توجهی به امکان برآورده کردن حرفی که می‌زنند نیز از دیگر دلایل بدعهدی والدین است. قول دادن به کودک و عمل کردن به آن در تامین امنیت و اعتماد کودک به شما به عنوان والد اهمیت زیادی دارد.

بدقولی والدین چه اثری بر کودک دارد؟

قول دادن به کودک و عمل نکردن به آن باعث می‌شود اعتماد کودک نسبت به تعهدات و حرف‌های والدین از بین برود. بدقولی نوعی دروغ گفتن به حساب می‌آید و عملی نشدن آن باعث می‌شود کودک احساس کند والدینش دروغگو هستند.

از سوی دیگر، کودک احساس می‌کند والدینش به او اهمیت نمی‌دهند که خواسته‌های او را عملی نمی‌کنند. کودکی که با بدقولی والدین روبه رو می‌شود، در آینده از این رفتار الگو می‌گیرد و آن را تکرار خواهد کرد.

تکرار بدقولی با کودک باعث می‌شود که کودک به تدریج نسبت به والدین بدبین شود و این الگوی ارتباطی را در مورد اطرافیان نیز به کار گیرد. بنابراین، در سال‌های بزرگسالی نسبت به همه با شک و تردید نگاه می‌کند.

بعد از شکستن قولتان به کودک، این 6 مورد در او ایجاد می‌شود:

1. به آنها یاد می‌دهیم که به ما اعتماد نکنند.

اگر فرزندتان نمی‌تواند در عمل کردن به وعده‌های کوچک به شما اعتماد کند، در وعده‌های بزرگ چگونه به شما اعتماد خواهد کرد؟

2. ما آنها را ناامید می‌کنیم.

زندگی هیچ کودکی بدون ناامیدی نیست، اما ما می‌توانیم با عمل به قول خود، برخی ناامیدی‌ها را به حداقل برسانیم.

3. به آنها احساس بی اهمیتی می‌دهیم.

کودکان کاملا متوجه این موضوع هستند که شما به قولتان با دیگران پایبندید اما در قول‌هایتان با او نه! اگر دیدار با دوستان، تماشای تلویزیون و سرگرمی‌های شما باعث می‌شود که به قول‌هایی که به فرزندانتان داده‌اید عمل نکنید، وقت آن است که در تفریحات و قرارهای دوستانه تان تجدید نظر کنید. وقتی به وعده‌های خود به فرزندان عمل می‌کنید، به طور غیر مستقیم به آنها می‌گویید:«شما برای من خیلی مهم هستید».

4. ما آنها را مجبور می‌کنیم به ما بی احترامی کنند.

مادران و پدرانی که به قول خود عمل نمی‌کنند، احترام فرزندان خود را از دست خواهند داد. صداقت عنصر کلیدی احترام است. اگر به قول خود صادق نباشید، درستکاری و راستگویی را در عمل به فرزندتان نشان نمی‌دهید. در نهایت، این موضوع منجر به از دست دادن احترام فرزندانتان به شما می‌شود و گاها دروغگویی را در آنها تقویت می‌کند.

5. می‌توانیم طلب بخشش کنیم.

والدین هم انسان هستند. هر زمانی که مجبور شدید روی قول و عهدتان با فرزندتان نمانید، بعد از اینکه دلیل شکستن قول خود را توضیح دادید، از فرزندتان طلب بخشش کنید.

6. ما در فرزندانمان عهد شکنی ایجاد می‌کنیم.

این حقیقت قدیمی تربیت است؛ ببین و انجام بده. بنابراین اگر می‌خواهید فرزندتان در آینده وفادار به عهد باشد، شما نیز باید این اصل را در اعمالتان به کودک نشان دهید.

اجرای روش‌های فرزندپروری صحیح به شما کمک می‌کند تا در برابر هر موضوع تربیتی برای فرزندتون بتوانید واکنشی متناسب با موقعیت از خود نشان دهید تا هم فرزندی سالم داشته باشید و هم خودتان دچار مشکلاتی نشوید.

چه قول‌هایی را نباید به کودکان داد؟

وقتی می‌خواهید با کودک حرف بزنید، به آن کاملاً توجه کنید. پیش از قول دادن به کودک به امکانات و امکان عملی شدن آن توجه کنید. برای ساکت کردن یا خلاصی از موقعیت قول ندهید. برای مثال، وقتی قرار است با کودک به دکتر بروید، به او نگویید «قول می‌دهم برات آمپول ننویسه.» یا قول می‌دهم درد نداشته باشد.

 شما نمی‌دانید تجویز دکتر برای بیماری فرزندتان چیست و از سوی دیگر، آمپول مطمئناً درد دارد و این با قول دادن شما تغییری نمی‌کند. بنابراین قولی که به کودک می‌دهید باید واقعی باشد.

در شرایطی که از آینده خبر ندارید و روند کار روشن نیست، قول ندهید. مثلا برای روز اول مدرسه نگویید «قول می‌دهم چند تا دوست خوب پیدا کنی.» شما مطمئن نیستید اوضاع چطور پیش می‌رود. شاید روز اول فرزندتان نتواند با کسی ارتباط برقرار کند.

قول دادن در مورد برنده شدن در صورت تمرین زیاد یا شاگرد اول شدن نیز کار اشتباهی است. تلاش برای موفقیت ضروری است، اما همیشه برنده شدن را تضمین نمی‌کند. شما با این قول بی اساس به فرزندتان اعتماد به نفس کاذب می‌دهید و این باعث می‌شود که در صورت شکست خوردن، آسیب بیشتری ببیند.

وقتی نسبت به عملی شدن موضوعی مطمئن نیستید، قول دادن به کودک جایز نیست. در عوض، برای او شرایطی را تشریح کنید که در صورت برآورده شدن، می‌توانید خواسته فرزندتان را عملی کنید. برای مثال، فرض کنید فرزندتان از شما می‌خواهد که او را به شهربازی ببرید، اما شما فردا یک قرار ملاقات مهم دارید. به او بگویید که فردا قرار ملاقاتی دارید که نمی‌دانید تا چه ساعتی طول می‌کشد.

اگر جلسه شما زود تمام شد، او را به شهربازی می‌برید، اما اگر جلسه شما تمام نشد، روز دیگری (برای مثال، جمعه) به شهربازی می‌روید. بدین ترتیب، او را برای احتمال عملی نشدن وعده، آماده می‌کنید.

در صورت بدقولی با کودک چه کار کنم؟

گاهی شرایط به نحوی پیش می‌رود که نمی‌توانیم به قول‌هایی که به کودک داده‌ایم، عمل کنیم. همه ما این تجربه را داشته‌ایم. در این شرایط، اینکه به کودک بگویید من این قول را ندادم، عوارض بدقولی را بیشتر می‌کند. در عوض، شرایط را بپذیرید.

با فرزندتان صحبت کنید و دلیل ناتوانی در برآورده کردن قولی که به او داده‌اید را بیان کنید. سپس، به راهی برای جبران آن بیاندیشید. از فرزندتان عذرخواهی کنید و با همفکری هم به گزینه دیگری فکر کنید که جبران قول قبلی بشود. این بار قولی که داده‌اید را سریعاً عملی کنید.

برای چه چیزهایی قول بدهم؟

قول دادن به کودک نباید به صورت باج دربیاید. در شرایطی که کودک در حال بدقلقی و بداخلاقی است، هیچ قولی به او ندهید. برای مثال، اگر در مهمانی جیغ می‌زند، برای ساکت کردنش به او قول ندهید که به پارک می‌رویم. با این کار، فرزندتان را به یک زورگوی باج گیر تبدیل می‌کنید.

همچنین، قول دادن برای درس خواندن کودک، جلب همکاری او در مواردی که به سلامت و منافع شخصی او مربوط می‌شود و قول دادن در خستگی و بی‌حوصلگی کار اشتباهی است.

یادداشت کنید

وقتی قولی به کودک می‌دهید، آن را مانند یک قول کاری در نظر بگیرید. در دفترچه یادداشتتان بنویسید یا در تقویم تلفن همراه ثبت کنید تا بتوانید به موقع به آن عمل کنید.

نه بگویید

آری گفتن به تمام خواسته‌های کودک به معنی دوست داشتن او نیست. به عنوان والدین، گاهی احساس می‌کنیم باید تمام خواسته‌های فرزندمان را برطرف کنیم. این همان چیزی است که ما را به تله بدقولی می‌اندازد. گاهی نه گفتن به خواسته فرزند بهتر از قول دادن به کودک و بدعهدی کردن در روزهای بعد است. به جای دادن وعده پوچ، شرایط را برای فرزندتان تشریح کنید و به او نه بگویید.

وعده‌های آسان بدهید

کودکان از گزینه‌های زیادی که در دنیای امروز وجود دارد، بی‌خبر هستند. اغلب این ما هستیم که آنها را هر روز پر توقع‌تر از دیروز می‌کنیم. دادن وعده خرید آخرین مدل پلی استیشن برای گرفتن یک نمره خوب در مدرسه، باعث می‌شود که دفعات بعد مجبور شوید برای شادی او وعده بزرگتری بدهید. وعده‌های شما باید متناسب با شرایط خانواده و امکاناتتان باشد.

به خاطر جبران وعده بزرگتر ندهید

وقتی قولی به کودک می‌دهید و آن را عملی نمی‌کنید، برای جبران قول بزرگتری ندهید. این باعث می‌شود در معرض خطر بدعهدی مجدد قرار بگیرید. بهتر است یک قول آسان بدهید و آن را عملی کنید تا اینکه وعده سنگینی برای جبران بدهید، اما مجدداً به آن عمل نکنید.

قول دادن به کودک ارتباط مستقیمی با اعتماد دارد. وقتی قولی می‌شکند، شیشه اعتماد نیز ترک برمی‌دارد. اگر این کار چندین بار تکرار شود، به اعتبار شما نزد فرزندتان لطمه جدی وارد می‌شود. بدعهدی مداوم باعث می‌شود کودک بدبین شود و به حرف‌های والدین اعتماد نکند.

پایان پیام/

 

منبع: فارس

کلیدواژه: والدین بدقولی به کودک بی اعتمادی باعث می شود برای مثال قول خود

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۳۷۲۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ارسال ۹۲ تن دارو به افغانستان

سازمان نجات کودکان (Save the Children) اعلام کرده است ۹۲ تُن دارو برای معالجه حدود ۶۷۵ هزار تن به شمول ۴۰۰ هزار کودک مبتلا به بیمار‌های خطرناک، اما قابل پیش‌گیری وارد افغانستان شده است.

سازمان نجات کودکان روز سه‌شنبه، ۱۱ ثور، با نشر اعلامیه‌ای گفته است این محموله پس از افزایش عفونت‌های تنفسی و سرخکان در سال جاری وارد افغانستان شده است.

این سازمان افزوده است که در چهار ماه اول سال جاری میلادی بیش از یک هزار کودک زیر پنج سال به دلیل بیماری‌های تنفسی جان‌های‌شان را از دست داده‌اند که ۸۸ درصد از کل مرگ‌ومیرهای ناشی از عفونت تنفسی را شامل می‌شود.

در این اعلامیه آمده است: «طی سه ماه گذشته تیم‌های سیار سازمان نجات کودکان که در ۸ ولایت کار و نزدیک به ۶۹ هزار مورد عفونت حاد تنفسی را در کودکان زیر پنج سال درمان کرده‌اند.»

از سویی، ارشد مالک، رییس سازمان نجات کودکان در افغانستان گفته است: «بسیاری از کودکان در افغانستان به دلیل بیماری‌های قابل پیش‌گیری می‌میرند. ورود این دواها به این معنا است که بیش از ۴۰۰ هزار کودک در برخی از دورافتاده‌ترین مناطق کشور زیر درمان بالقوه نجات‌دهنده قرار خواهند گرفت.»

این سازمان ارزش کمک‌های پزشکی را حدود ۵۹۰ هزار دلار گفته است که از سوی نهاد اتحاد امداد هالند (DRA)، کمک‌های بشردوستانه اتحادیه اروپا (ECHO)، وزارت امور خارجه آلمان، اداره توسعه بین‌المللی امریکا و دیگر سازمان‌ها اهدا شده است.

پیش از این، سازمان صحی جهان گفته بود که عدم دسترسی به خدمات صحی باکیفیت، یک چالش اساسی در افغانستان است.

این سازمان افزود که ۱۸ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های صحی وابسته‌اند.

گفتنی است که سازمان نجات کودکان از سال ۱۹۷۶ به این‌سو از جوامع و از حقوق کودکان در سراسر افغانستان حمایت می‌کند.

باشگاه خبرنگاران جوان افغانستان افغانستان